Hilmahuistermolen weer in beweging. (Uit de streekkrant)

We lazen het in de streekkrant, Mooie informatie, die wij onze lezers zeker niet willen onthouden. 
Meer info: deStreekkrant.nu

Wie van Stroobos naar Visvliet langs de Lauwers fietst, ziet nabij de spoorbaan, dat de Hilmahuistermolen in de steigers staat. De molen kan sinds de zomer van 2024 niet meer draaien en dat is funest voor het mechanisme. Ongeveer een maanden geleden werd gestart met een aantal reparaties. Voor het broodnodige groot onderhoud is voorlopig geen geld beschikbaar, maar dan kan de molen straks toch weer draaien. Afgelopen week zijn de vereiste reparaties afgerond kon molenaar Marjan Meijer de molen weer laten draaien. En dat proefdraaien gaf haar weer een geweldig gevoel: “Hier keek ik al zo lang naar uit.”

Molenaar Meijer, die naast de molen woont, wijst naar de achterkant van de molen: Kijk daar zijn een aantal reparaties uitgevoerd. Zo zijn het kozijn en de korte spruit aan de achterkant vervangen en is het zelfzwichtingsmechanisme waar je de molen mee op en gelijkblijvend toerental houdt aangepakt. De onderdelen werden op de molenwerf van Dijkstra in Sloten gemaakt. Wel bijzonder, dat de enige Groninger poldermolen die uitmaalt op de Friese boezem, door een Fries bedrijf is gerepareerd! Dat heeft volgens haar vooral te maken met het gegeven dat de molenmakers in Groningen het te druk hadden. In de gemeente Westerkwartier werd de afgelopen tijd alleen al gewerkt aan de molen in Sebaldeburen, Noordhorn en op de grens bij Leegkerk Het is specialistisch werk, dus ze kunnen lang niet overal tegelijk aan het werk.’

Vorig jaar werd duidelijk dat de veilige werking van de molen niet meer gegarandeerd kon worden en toen werd het besluit genomen om niet meer te draaien. Meijer gaf toen aan: “Niet draaien is funest voor het mechaniek van een molen! Een molen moet in actie zijn en gesmeerd worden, dan blijft hij het beste in vorm. Ook moet de kap met de wieken op de wind kunnen worden gezet. Het voornaamste probleem was de doorboorde bovenas, die belangrijk is voor de zelfzwichting van de molen. Tenminste, dat dacht men in eerste instantie. Deze zou schoongemaakt moeten worden en hiervoor zou een hoogwerker gebruikt moeten worden.

Toch kwamen de molenmakers erachter dat het probleem niet bij de bovenas lag. “Nee, het zat echt in het mechaniek waar ik de molen mee kan zwichten. Gelukkig hebben de makers snel gehandeld en het probleem opgelost.’ Meijer kon namelijk niet voorstellen dat ze haar geliefde molen nog langer zou moeten missen.

sinds 1998 is ze namelijk verbonden aan de molen in Visvliet. ‘Ik weet bijna niet beter meer. Het is echt een onderdeel van ons leven geworden. Als ik bij huis ben, wil ik de molen zien draaien. Het afgelopen jaar is dat helaas niet gelukt en dat gaat je echt aan het hart:

Poldermolen De Hilmahuister is een windmolen die in 1868 werd gebouwd om water weg te pompen uit de Hilmahuistermolenpolder bij Grijpskerk, een gebied van 231 hectare. De molen heeft wieken van ruim zeventien meter en maal het water uit op de rivier de Lauwers. Door de jaren heen is de molen vaak hersteld en aangepast. Er kwamen nieuwe houten en later ijzeren wieken, en in 1910 werd de houten as vervangen door een ijzeren. In 1914 kreeg de molen zelfzwichting zodat de wieken automatisch het goede toerental houden. In 1951 en 1957 werd de molen opnieuw opgeknapt. In 1956 kwam er een dieselmotor bij. maar de molen kon nog steeds op wind draaien. Na stormschade in 1972 werd de molen helemaal gerestaureerd Hij kreeg een nieuw rietdak, nieuwe wieken en een stalen vijzel om water te verplaatsen. In 1978 werd de molen weer in gebruik genomen.

Afgelopen tijd is Dijkstra druk bezig geweest om de meeste recente werkzaamheden af te ronden. De kleine werkzaamheden zitten er dus voor dit jaar weer op. Het echte grote onderhoud, zoals schilderwerk, aanpakken van de rietkap, het gevlucht en overige reparaties laat nog op zich wachten. Stichting De Groninger Poldermolens, de eigenaar van de molen, moet eerst op zoek naar de nodige fondsen en dan een prioriteit maken voor de uitvoering van het werk. ‘De laatste jaren wordt dat steeds moeilijker, vertelt Meijer. ‘De subsidies die de Stichting van gemeente en provincie krijgt, worden steeds lager. Daardoor moet een kleiner bedrag verdeeld worden over hetzelfde aantal molens die in beheer zijn. Omdat er de laatste tijd zoveel molens zijn aangepakt, blijft er minder geld over voor de molen in Visvliet. Dat grote onderhoud laat dus nog echt even op zich wachten, maar het Bestuur doet goed hun best om de fondsen voor elkaar te krijgen.

Marjan Meijer kijkt alvast vooruit naar de komende tijd: 1k hoop dat we op korte termijn weer volledig kunnen draaien en verwacht en dat we op Open Monumentendag (13 september) veel bezoekers mogen begroeten. Ik ontvang altijd veel fietsers, die langs deze mooie plek komen en laat ze dan graag een werkende Hilmahuistermolen zien.’ De eerste stappen zijn in ieder geval gezet er daar is ze heel blij mee.